کلیسای کردستان

سیر تاریخی کلیسا و‌داستان به وجود آمدن آن

از جاهای دیدنی کردستان کلیسای این شهر است.بعداز کشته شدن مسیحیان عراقی به دست حکومت عثمانی  با توجه به اینکه کردستان موقعیت جغرافیایی نزدیکی به عراق داشت والیان اردلان این کلیسا را برای پناهنده های عراق به ایران بنا کرد و ساختار آن را براساس معماری ایرانی اصفهان در زمان صفویه طراحی کرد، هنر دست هنرمندان ایرانی در حجاری سنگ های ورودی این کلیسا مشهود است.

کلدانی ها دربین اقلیت مذهبی ایران جمعیت بسیار کم و انگشت شماری دارند. به گفته ی جمال احمدی آیین پژوهشگر و نویسنده ی کردستانی دلیل تمایل مسیحیان عراقی به شهر سنندج رونق اقتصادی این شهر و موقعیت های شغلی موجود در این شهر برای آن ها بوده است ودلیل دیگر اینکه رفتار خوب ایرانیان با مسیحی ها باعث احساس امنیت میشده و آنها درخواست پناهندگی به این مناطق را داشتند.

ویژگی قابل توجه شهر سنندج گشاده رویی مردمان و انعطاف در مسائل مذهبی بوده به نحوی که اقلیت های مختلف و مذاهب مختلفی در کنارهم بدون اختلاف زندگی میکردند.مالکیت این بنا براساس آنچه که در پرونده ی ثبتی آن امده است،وقفی است.و یکی از متولیان آن توماس مسیحی است.این کلیسای کردستان سالهاست که متروکه است و رفت و آمدی به داخل آن صورت نمیگیرد چرا که مسیحیان سالهاست که سنندج را ترک کرده اند،البته این مکان در حال حاضر این کلیسای کردستان در اسفند ماه 1378 به عنوان یکی از آثار ملی ایران شناخته شد و شماره ثبت 2663به آن تعلق گرفت

جاهای دیدنی کردستان فراوان است.این کلیسا تنها کلیسای کردستان موجود در کردستان است که در شهر سنندج قرار گرفته است.معماری آجری این بنا دقیقا شبیه به معماری سنندج در دوران قاجار است. مالکیت این کلیسا هم اکنون با اداره ی اوقاف و میراث فرهنگی است.

گردش در کلیسا

قدم زدن در کوچه های قدیمی محله ی آغا زمان جنوبی ما را به درب مندرس و قدیمی و قهوه ای رنگ چوبی میرساند که نشان از این دارد که این مکان یک مکان هادی نیست و در قدیم شاهد آمد. و شد افراد زیادی بوده است.

درحال حاضر کلیسای کردستان پذیرای اشخاص نبیت اما سعی شده در این متن با تصویر سازی های ذهنی فضای کلیسا را برای شما به تصویر بکشیم،دالان تاریکی که به یک حیاط قدیمی ختم میشود

حیاطی که سالهاست عبور و مروری در آن اتفاق نیوفتاده است و حوض قدیمی بدون آب و سنگ قبر هایی از اقلیت مذهبی مسیحیان در سالهایی که در این کلیسا رفت و امد داشتند جلب توجه میکند.از طریق بخش دیگری از دالان میتوان به شبستان ویا همان تالار دسترسی پیدا کرد تالاری که در یک بخش از آن مجسمه ی حضرت مریم و صندلی هایی که نشان از این دارد  در زمانی برای فعالیت عبادی در این مکان رونق داشته است.سقف شبستان طاق مانند است.

دوکشیش هم در شبستان دفن هستند و در بخشی دیگر محرابی به چشم میخورد،چیک پیانو و چند قتب عکس از وسایل بجا مانده در این کلیسا هستند.دیواره های رنگ و رو رفته ی کلیست نشان از سکون و خالی بودن آن طی سالهای متمادی میدهد.

مسیر های منتهی به کلیسا

این کلیسا در محله ی اغازمان،خیابان نمکی کوچه ای که به کوچه ی کلیسا معروف است  واقع شده است.البته در شرایط حاضر امکان بازدید از آن وجود ندارد.